As time nose by: Meeting Richard Paterson-The Three Drinkers

Colin Hampden-White praat met de whisky blending legende dat is Richard Paterson.Er zijn maar weinig mensen in de whiskyindustrie die zoveel reizen als Richard Paterson. Hij maakt deel uit van een klein collectief van Schotse whisky mensen die voorop lopen bij het promoten van Scotch, de merken Whyte en Mackay en, in het bijzonder, de Dalmore. Om dat werk dag in, dag uit te doen, is veerkracht, vasthoudendheid en vooral het vermogen om absoluut verrukkelijk te zijn voor iedereen de hele tijd. Deze vaardigheden lijken van nature voor Richard te komen. Hij lijkt te gedijen van het plezier van mensen, genieten van hun kennisverwerving en voortdurend worden opgewonden door andermans ontdekking van smaak. Hij is een natuurlijke merkambassadeur. Dit is echter niet Richard ‘ s primaire rol bij Whyte en Mackay. Hij kan die rol vervullen in de ogen van het publiek, maar hij heeft net zo belangrijke dingen te doen achter de schermen. In de eerste plaats houdt Richard alle merken die hij verzorgt consistent van smaak en, met velen van hen is nog steeds proberen om ze te verbeteren. Richard is de Master Blender bij Whyte en Mackay en het is een hele reis geweest om er te komen.

Richard werd geboren op 31 januari 1949. Een paar van ons weten misschien iets van gebeurtenissen uit het verleden die op die dag hebben plaatsgevonden en, als je twijfelt, Richard met zijn liefde voor de geschiedenis zal in staat zijn om u te vertellen dat zowel Guy Fawkes en Bonnie Prince Charlie beiden stierven op dezelfde dag. Richard heeft een ongelooflijk geheugen voor data, vooral van historische figuren, sommige bekende en sommige niet, die zijn geboren, gestorven of iets opmerkelijks gedaan op bepaalde momenten. Deze kennis stelt Richard in staat om de verhalen die hij vertelt over whisky te verrijken met wat er in de wijde wereld gebeurde, waardoor Scotch in historische context werd geplaatst. Dit vermogen is niet alleen charmant, maar maakt Richard ‘ s verhalen des te boeiender, onderhoudend en educatief allemaal tegelijk. Hij is een geweldige verhalenverteller, die toevallig ook een geweldige blender is, vandaar zijn bijnaam “The nose”. Richard begon zijn loopbaan in whisky op 17-jarige leeftijd in september 1966. Richard werd ingehuurd door de directeur van een Gillies en Co, op hun eerste vergadering bij interview. Hij was zo verbaasd om zo snel te worden ingehuurd dat toen hij de vraag stelde “kun je maandag beginnen”, hij geen tijd had om na te denken over zijn antwoord. Dus Richard begon op die maandag 5 September 1966 als junior kantoor. Daarom is dit Richards 50ste jaar in de Schotse whisky-industrie, en er is veel water onder de brug, veel van het gemaakt tot whisky, sindsdien.Toen Richard lid werd van A Gillies and Co, kende de whiskyindustrie een grote bloei. Negentien distilleerderijen die in die periode zijn geopend, gaan vandaag de dag nog steeds door. Dit was een geweldige tijd voor een jonge man om toe te treden tot de industrie. Richard ‘ s eerste baas was Tom Wilson, wiens verantwoordelijkheid was het verwerven van whiskyvoorraden door het distilleren, Broken en mengen. Een deel van Richard ‘ s werk was om alle transacties op te nemen. Zonder computers werd dit allemaal nauwgezet gedaan door vulpen in grootboeken uit het Victoriaanse tijdperk.Richard herinnert zich zijn jaren bij A Gillies and Co met veel genegenheid. Hij herinnert zich dat het in die tijd ongelooflijk ontspannen was in de whiskyindustrie, met mensen die na negen uur ‘ s ochtends op hun werk kwamen en om vijf uur snel eindigden. Er was geen kantoorpolitiek en de af en toe hang-over op een maandagochtend kon worden volgehouden. Dit was niet om te zeggen dat mensen hun werk niet serieus namen, ze deden het zeker, en leerde Richard veel over verschillende aspecten van het bedrijf. Samen met de serieuze kant van whisky, is er nogal wat hilariteit. Richard herinnert zich “the Cowboy” spel. Het lot werd ‘ s morgens vroeg getrokken en er werd een Cowboy gekozen. Hij zou dan moeten lopen door de gang, schop de deur open als ware het een saloon, en naar beneden een van de drie glazen van heldere vloeistof op een bureau, net als het spelen van roulette, twee als de glazen water en de derde nieuwe make spirit, die hoewel niet een echte kogel, Richard herinnert het dodelijke effect van de 68% spirit. Onnodig te zeggen, sommige dagen waren een waas en hij moest uit de weg blijven van Tom Wilson en Mr Wolfe.

in die winstgevende dagen moesten de kleine ondernemingen zoals A Gillies en Co leven voor het moment. Er werd weinig tijd besteed aan het trouwen met whisky. Richard zegt het als “meer een gepassioneerde affaire dan een huwelijk”, maar ze deden wat nodig was om door te gaan. Een soortgelijke ongedwongen houding werd genomen met vaten. Geesten waren in alles gevuld. De houding was dat een vat een vat was en wat de vorige inhoud ook was geweest, het maakte echt niet uit, of dat nou Sherry, wijn of zelfs likeur was. Dit was een acceptabele praktijk in die tijd. Nadat Richard lang genoeg in Glasgow was geweest om de kneepjes van het vak te leren, vroeg Tom Wilson of hij ooit in Campbeltown was geweest. Richard zei van niet, dus Tom zei dat hij moest gaan. Voor velen was Campbeltown de achterkant van beyond. Slechts vijf en zestig mijl in vogelvlucht, het is honderd en veertig mijl over de weg, en duurt bijna vier uur op een gammele bus op verschrikkelijke wegoppervlakken. Na een lange nacht in de pub ontmoette Richard de warehouse men en op zijn eerste dag maakte hij kennis met blending. Een blend werd gemaakt tijdens zijn eerste paar dagen en de vaten gebruikt ingelogd in een lederen grootboek. Het nummer op de vaten, Richard herinnert zich tot op de dag van vandaag. Het was 69/4, wat betekent dat de vierde blend gemaakt in Glebe Street in 1969. Tijdens zijn tijd in Cambeltown bestudeerde Richard deze grootboeken. Ze hielden de geschiedenis van de mengsels gemaakt in het verleden en uitgebreid zijn kennis. Een week later werd Richard geïntroduceerd in Glen Scotia, een distilleerderij die eigendom was van A Gillies and Co. Hoewel Richard uit een whiskyfamilie kwam, had hij nog nooit een distilleerderij bezocht. Richard leerde veel in Cambeltown, aan alle kanten van het whiskyproces, van de spirit tot de blend. Tegen de tijd dat hij kwam om te vertrekken had hij besloten dat zijn toekomst lag voorbij een Gillies en Co in een groter bedrijf, en dat bedrijf was Whyte en Mackay.Whyte en Mackay hadden zich in de loop der jaren sinds hun ontstaan ontwikkeld tot de vijfde grootste blend ter wereld in het midden van de jaren zestig en deze positie was behouden toen Richard in 1970 bij hen kwam.Whyte en Mackay hebben hun wortels die dateren uit 1844, maar het begon pas echt toen James Whyte en Charles Mackay zich in 1875 bij Allan Poynter vervoegen. In 1881 kochten ze de wijnen en sterke drank een deel van het bedrijf en nadat ze het gebruik van de bedrijfsnaam niet hadden veiliggesteld, begonnen Whyte en Mackay.