Cole, Rebecca J. 1846-1922

Doctor

werd een sanitaire bezoeker van de sloppenwijken

toegewijd aan het verstrekken van gezondheidszorg aan de armen

bronnen

in 1867 werd Rebecca J. Cole de tweede Afro-Amerikaanse vrouw die een medische graad behaalde in de Verenigde Staten. Op dat moment was het gebied van de geneeskunde bijna uitsluitend het domein van blanke mannen. Het Dertiende Amendement dat slavernij verbood was amper twee jaar oud. Afro-Amerikanen werden onderworpen aan intens racisme, ontkend fundamentele rechten, en degradeerde naar “aparte maar gelijke” status. Cole leed ook onder het tweederangsburgerschap dat Amerika in de 19e eeuw aan vrouwen oplegde. Toch, ondanks deze ongelooflijke seksisme en racisme, Cole volhardde als arts, het smeden van een carrière die meer dan 50 jaar duurde. Gaandeweg werd ze een onvermoeibare pleitbezorger voor medische rechten en toegang voor de armen, in het bijzonder voor zwarte Amerikanen die meestal werden genegeerd door de blanke medische wereld.Rebecca J. Cole werd geboren in Philadelphia (Pennsylvania) op 16 maart 1846. De tweede van vijf kinderen, Cole werd geboren in een mulattenfamilie – haar afkomst was een mix van Europese en Afrikaanse. Zij en haar broers en zussen—zusters Sallie en Dora en broers Hamilton en Joseph—kregen uitstekende opleidingen, waardoor ze werk anders dan de huishoudelijke dienst of handenarbeid velden waar de meeste Afro-Amerikanen van die tijd waren werkzaam te verkrijgen. Vooral Cole blonk uit op school. Ze studeerde aan het prestigieuze Institute for Colored Youth gevestigd in Philadelphia (nu Cheyney University). Opgericht door ruimdenkende Quakers, streefde de school ernaar om zwarte jongeren op te leiden tot leraren en geleerden. Het werd beschouwd als een van de meer rigoureuze van de zwarte scholen van die tijd en het curriculum omvatte Latijn, Grieks en wiskunde. Als student ontving Cole een tien dollar award voor academische uitmuntendheid, goed gedrag en aanwezigheid. Dit was nogal een Som in die dagen en diende als een bewijs van haar intellect.Na zijn afstuderen in 1863, werkte Cole kort als leraar voordat hij begon aan de medische school aan het Female Medical College of Pennsylvania (momenteel ondergebracht bij de Drexel University). Op dit moment was het 19e amendement op de Grondwet dat vrouwen stemrecht gaf nog steeds meer dan een halve eeuw verwijderd. De geneeskunde had, net als veel andere wetenschapsgebieden, nauwelijks haar deuren geopend voor vrouwen. Elizabeth Blackwell, de eerste blanke Amerikaanse vrouw die een M. D. ontving in de Verenigde Staten, had dit gedaan in 1849. Vijftien jaar later werd Rebecca Lee Crumpler de eerste Afro-Amerikaanse vrouw die afstudeerde van de medische school. Door zich in te schrijven voor de medische school in deze vroege tijd, Cole was echt een pionier. In 1867, tijdens de vijftiende jaarlijkse aanvang van de school, Cole studeerde af, en werd de eerste zwarte vrouw om haar M. D. te verdienen van de school. Haar afstudeerscriptie was getiteld The Eye and Its appendices.Kort na de medische school verhuisde Cole naar New York City en sloot zich aan bij het personeel van de New York Infirmary for Women and Children, een door vrouwen beheerd ziekenhuis dat in 1857 door Blackwell werd opgericht. Volgens Black Women In America: An Historical Encyclopedia beschreef Blackwell Cole als ” een intelligent Jong

in één oogopslag …

geboren op 16 maart 1846 in Philadelphia, PA; overleden op 14 augustus 1922 in Philadelphia, PA. Opleiding: Graduate, Institute of Colored Youth, Philadelphia, PA, 1863; Women ‘ s Medical College Of Pennsylvania, Philadelphia, PA, MD, 1867.Career: Physician, 1867-1922; New York Infirmary for Women and Children, New York, NY, sanitary visitor and resident physician; Home for berooide Colored Women and Children, Washington D. C., superintendent; Women ‘ s Directory, Philadelphia, PA, founder.

zwarte arts die haar taken met tact en zorg uitvoerde.”In 1866 stelde Blackwell de Paement House Service in, die volgens We are Your Sisters: Black Women in the 19th Century het vroegste praktische programma van medische sociale dienst in de Verenigde Staten was.”De dienst was bedoeld om de gezondheid te bevorderen in overvolle sloppenwijken, bevolkt door arme—voornamelijk zwarte—mensen, door het sturen van een “sanitaire bezoeker” om basishygiëne en kinderopvang te onderwijzen. Cole werd een van de eerste “sanitaire bezoekers” in het programma en werkte in deze hoedanigheid voor vele jaren. Het was een veeleisende baan, gezien de stijgende bevolking van New York City op het moment en de daarmee gepaard gaande toename van de armoede.

sommige geleerden herinneren de rol van de” sanitaire bezoeker ” met minachting—een voorbeeld van het witte medische establishment dat weinig meer dan retoriek biedt aan de zwarte gemeenschap in plaats van echte toegang tot medische behandeling. Ook de rol van “sanitaire bezoeker” was er een die gemakkelijk kan worden vervuld door iemand met veel minder opleiding en vaardigheid dan Cole. Een verpleegkundige of zelfs een verpleegkundige assistent kon de basis hygiënische opleiding die de ruggengraat van de dienst was te bieden. Of ze werd gedegradeerd naar deze rol vanwege haar huidskleur of omdat ze echt wilde deze dienst te verlenen is onduidelijk. Het is echter bekend dat Cole enkele jaren in haar positie bleef. Het is ook duidelijk dat de Sociale Geneeskunde aspect van de sanitaire dienst een beroep deed op Cole ‘ s wens om gezondheidszorg beschikbaar te stellen voor iedereen, in het bijzonder de rechteloze.Na het verlaten van Blackwell ‘ s hospital, landde Cole in Columbia, South Carolina, waar ze kort geneeskunde beoefende voordat ze naar Washington, D. C. verhuisde. Ze bevorderde haar inzet voor sociaal activisme door te werken als superintendent van het huis voor arme gekleurde vrouwen en kinderen, een organisatie die voorziet in basisbehoeften zoals huisvesting en medicijnen voor arme, dakloze zwarte vrouwen en kinderen. Cole keerde uiteindelijk terug naar haar geboorteland Philadelphia en vestigde een eigen medische praktijk. Daar, samen met collega-arts Charlotte Abby, Cole creëerde de “Women’ s Directory,” een instelling die juridische en medische hulp aan arme vrouwen en kinderen.In Philadelphia werd Cole actief in de African American Women ‘ s Club movement, die in het hele land aan het groeien was. Deze clubs boden Afro-Amerikaanse vrouwen een uitlaatklep voor sociale, filantropische en politieke activiteiten in een tijd dat ze dubbel verbannen werden door de samenleving—omdat ze zwart waren en omdat ze vrouwen waren. Veel van de clubs die in dit tijdperk zijn opgericht, bestaan vandaag de dag. Anderen gaven aanleiding tot machtige nationale organisaties zoals de National Association of Colored Women. Op hetzelfde moment was er een stijging in vrouwenclubs bestaande uit blanke vrouwen. Veel van deze waren gericht op de toenemende strijd voor Vrouwenkiesrecht, anderen waren strikt sociaal. Vanwege haar bekendheid als arts en als publieke pleitbezorger voor Sociale Geneeskunde, werd Cole door deze clubs gezocht als vertegenwoordiger van de zwarte gemeenschap. Een dergelijk incident wordt belicht in We Are Your Sisters: Black Women in the 19th Century. Cole werd gevraagd door de All-white Ladies’ Centennial Committee van Philadelphia om een soortgelijke Commissie te vormen, bestaande uit zwarte vrouwen. Cole ging in eerste instantie akkoord en rekruteerde leden. Echter, toen ze erachter kwam dat hun werk zou worden beperkt tot de zwarte gemeenschap, schreef ze naar de lokale krant uit protest te zeggen dat zij en haar groep “kwalijk worden geplaatst in een verboden licht” en verklaren dat haar groep zou “werken in gemeenschappelijk met Amerikaanse vrouwen, niet als ‘gekleurde Centennial vrouwen.Cole sprak zich vaak uit in het openbaar of schriftelijk om te protesteren tegen wat zij zag als onrechtvaardigheid of onwetendheid. In een ander incident benadrukt in We Are Your Sisters, Cole schreef een weerlegging op een beschuldiging gemaakt door prominente Afro-Amerikaanse geleerde W. E. B. DuBois dat Afro-Amerikanen stierven aan consumptie in grote aantallen vanwege hun onwetendheid van hygiëne. Na gewerkt voor vele jaren in arme, overbevolkte Afro-Amerikaanse buurten, Cole nam probleem met DuBois en de schuld van de hoge tarieven voor een groot deel op overbevolking veroorzaakt door “zielloze verhuurders.Op 14 augustus 1922, na bijna een halve eeuw als arbeidsarts, overleed Cole. Ze had enorme kansen gehad om te trainen en te werken als dokter. Ze had ook onophoudelijk gevochten voor de medische rechten van Afro-Amerikanen, vrouwen, kinderen en de armen. Hoewel er weinig bekend is over haar persoonlijke leven, is het gemakkelijk te raden dat haar toewijding aan medische Toegang veel van haar tijdgenoten beïnvloedde. Hopelijk, naarmate haar verhaal bekender wordt, zullen ook toekomstige generaties zich laten inspireren door haar toewijding.