Gitarist Ricky Byrd onthult een soundtrack voor sommige ‘ontnuchterende tijden’
admin - februari 25, 2022hoewel hij op de drempel van 30 in de late zomer van 1987, gitarist Ricky Byrd voelde meer als hij op het punt om 80 te worden.
op dat moment, de drugs en de drank waren het breken van zijn lichaam zo veel als ze waren zijn geest, vertelde hij de banden die ons binden onlangs. Vier jaar eerder, toen hij op tournee was met Joan Jett en The Blackhearts, flirtte hij met de dood nadat hij een long had laten instorten door te veel lange nachten van te veel van alles te doen, en terwijl de band — die Byrd vervoegde voor het album “I Love Rock ‘N Roll” en de daaropvolgende supersterdom — de hitlijsten bleef domineren, vond Byrd zichzelf langzaam wegglijden.
” ik was 128 pond, doen veel blow, niet in goede fysieke vorm, en ik kon niet stoppen — maar dan, ik heb nooit echt geprobeerd,” zei hij. “Ik had hier en daar een nacht die te lang duurde, slechte dingen die zouden gebeuren en al deze wroeging, maar ik heb het nooit echt 100 procent gegeven, en terwijl de dagen voorbij gingen, bleef ik tegen mezelf zeggen, ‘vanavond zal ik niet zo slecht zijn.’
“tegen de tijd dat ik 30 werd, dacht ik, ‘dit is het. Ik moet stoppen, want alle veelzeggende tekens waren er, dus vanaf oktober. 20 van ‘ 86 tot Sept. 25 van ‘ 87 — dat is mijn schone date-Ik probeerde te stoppen, en ik heb mijn dagboek van dat jaar, waaruit blijkt dat ik niet erg succesvol was. Voor dat jaar zei ik tegen mezelf, ‘Ik ga gewoon uit eten en neem een club soda,’ en dan zou het veranderen in, ‘nou ja, misschien maar één,’ en natuurlijk was het nooit maar één. En hoe meer je faalt, hoe erger je je over jezelf voelt, en hoe meer je moet gebruiken om van de pijn af te komen.”
toen de zomer van ’87 ten einde liep, vond Byrd zichzelf op een bruiloft, naast een oude kennis met wie hij in het verleden had gefeest. Zoals par was voor de cursus in hun specifieke kringen, leunde hij over tijdens de receptie en vroeg of ze vasthield.”She said no, that she went to these meetings now and was this and that, and I was like,’ Good for you, ‘and I started to look around the room for another victim,” Byrd said. “Maar ze bleef praten, en grappig genoeg, op een avond, bijna een maand later, keek ik in de spiegel. Het was niet eens een verschrikkelijke nacht geweest, maar ik staarde naar mezelf, en mijn neus bloedde, en mijn hart klopte uit mijn borst, en er was niets meer in huis om te gebruiken.”Ik nam de telefoon op en belde haar, en de volgende dag nam ze me mee naar mijn eerste ontmoeting. En dat was het. Ik was klaar. Ik ging niet naar de afkickkliniek, want er waren er niet veel op dat moment, maar toen ik mijn eerste vergadering binnenliep, voelde ik me helemaal thuis, en ik ging gewoon door. Want willen we niet allemaal een deel van iets voelen? Als klein kind heb ik dat nooit gedaan.”I wasn’ t a jock, but I played sports; I was a musician, but I played guitar, ” voegde hij eraan toe. “Dus toen ik deze plek binnenliep, en iedereen praatte over dingen die ik had gedacht, was mijn eerste gedachte: ‘Whoa — hoe lang is dit al gaande?”
Ricky Byrd omarmt de ontnuchterende tijden’
drieëndertig jaar later keert Byrd terug naar de recovery meetings die zijn leven hebben gered. Hoewel hij stapte uit de buurt van de Blackhearts na een 10-jaar stint tijdens het hoogtepunt van de band ’s succes, hij is blijven dienen als een gitaar-slinger extraordinaire voor een aantal van de grootste namen in rock’ N ‘ roll: Roger Daltrey en Ian Hunter onder hen, en in de afgelopen drie decennia, deelde hij podia met iedereen van Paul McCartney tot Ringo Starr tot Bruce Springsteen tot Joe Walsh tot Alice Cooper, om er maar een paar te noemen. Toen Joan Jett en The Blackhearts werden opgenomen in de Rock and Roll Hall of Fame in 2015, Byrd was onderdeel van een verschroeiende finale, rocken het podium naast Walsh, Starr en McCartney, onder anderen, na het ontvangen van zijn standbeeld en het geven van een toespraak.Ondanks dergelijke high-profile lofbetuigingen en kansen, echter, het meest betekenisvolle werk van Byrd ‘ s post-Blackhearts carrière is zijn laatste twee platen, die zijn nuchterheid vieren. Zijn meest recente, “Sobering Times,” is een zinderende set van bloozy rock die doet denken aan de vroege jaren ‘ 70 Tijdperk stenen, dirty hooks en freight-train melodieën die swagger en stamp door 12 tracks die aantonen Byrd, die onlangs 64 geworden, heeft geen van zijn karbonades verloren en in feite klinkt beter dan ooit.”It ’s important to me that the music is rock’ n ‘roll, because this guy’ s not going to put a goofy self-help record,” zei Byrd met een grinnik. “Wat ik wilde doen was de boodschap erin stoppen, zodat als je het moeilijk hebt, je meteen iets hoort waarmee je je verbindt en waarmee je je identificeert. Als je in herstel, hopelijk herinnert het je aan waarom je in herstel bent. Als je het herstel levensstijl te ondersteunen, geweldig. En als je een rock – ‘ N-roll fan bent, is het geweldig.”
“Sobering Times,” uitgebracht Sept. 25 (zijn 33e nuchterheid “verjaardag,” overigens) en momenteel uitsluitend beschikbaar via zijn website, heeft een lei van gloeiende beoordelingen ontvangen, maar net als iedereen in de industrie, Byrd is vast aan de startlijn in termen van het bevorderen van het als gevolg van COVID-19. Het is frustrerend-voor alle muzikanten die niet in staat zijn om te toeren, een brood te verdienen en te spelen voor live publiek zoals ze ooit deden — maar als nuchterheid hem iets heeft gegeven, is het de mogelijkheid om de dingen te accepteren die hij niet kan veranderen.
” I ‘ ll have to adapt. We zullen ons allemaal moeten aanpassen, want muzikaal duurt deze pauze nog minstens zes maanden of een jaar, zo niet langer-wie weet?”zei hij. “Op dit moment, Ik ben gewoon bezig met interviews en proberen om de plaat te verkopen en de recovery boodschap te verspreiden.”
en zodra hij in staat is om uit te stappen en te spelen, zal een van de eerste stops waarschijnlijk een drugs-en alcoholbehandelingscentrum zijn. Al jaren draagt Byrd de boodschap door naar faciliteiten in het hele land, leidt recovery muziekgroepen waar mannen en vrouwen net beginnen op hun reizen, en terwijl weinig dingen wedijveren met de pure vreugde van het slaan van power akkoorden met een volle band om hem heen, een die doet is het zien van het licht van de verbinding komen in de ogen van zijn collega-verslaafden en alcoholisten.
“de reactie die ik krijg van cliënten die voor me zitten, is de prijs van toelating waard”, zei hij.
een rock – ‘ N-roll-speler wordt geboren
al die jaren later, Byrd nog steeds verwondert over de mensen en plaatsen waar soberheid — en het leven, wat dat betreft — heeft hem geleid. Opgroeien in de Bronx, hij was een kind van echtscheiding, en toen hij en zijn moeder verhuisde bij zijn grootouders, de swingende geluiden van Sinatra en big bands waren de soundtrack van zijn jeugd, samen met vroege rockers, crooners en zangers uit de jaren 1950. (Zijn moeder, voegde hij eraan toe, was een fan van Dion, hij van “The Wanderer” en “Runaround Sue” roem — een man die nu een van Byrd ‘ s persoonlijke vrienden.)
alles veranderde echter in 1965 toen “The Ed Sullivan Show”, een variétéprogramma dat werd uitgezonden op Sunday nights, twee Britse upstart bands bevatte in hetzelfde jaar: The Beatles en The Rolling Stones.”I always felt different when I was a little kid-I was quiet and shy, and I loved music, art and baseball. Ik woonde in het blok van Yankee Stadium, en Mickey Mantle was mijn held,” zei hij. “Toen ik The Stones en The Beatles in een jaar zag, wist ik het gewoon, omdat ik me anders voelde. Ik herinner me dat ik me na het zien van de stenen identificeerde met hoe anders ze waren, en toen was er het ding over hoe de volwassenen in de show neerkeken op deze nieuwe muziek die het erg aantrekkelijk maakte voor mijn outlaw kant.”
hij smeekte onmiddellijk bij zijn moeder om een gitaar. Haar baas, Byrd zei, gaf haar een knock-off akoestische dat hij zou, later in het leven, doneren aan de Rock And Roll Hall of Fame, en hij werd meteen verliefd op deze nieuwe vorm van expressie. Op zijn dertiende, toen hij en zijn moeder verhuisden naar Queens, hij viel in met andere kinderen die werden gevangen in de veranderende vloedgolf van populaire muziek, allemaal in brand voor de kakofone geluiden van rebellie, gevoed door de no-genre grenzen van AM radiostations die uitzenden in de hele stad.
” er waren allerlei genres op één zender, omdat het gewoon Top 40 was, en dat gaf me iets wat ik kon opzuigen als een spons,” zei hij. “Het komt nu nog steeds naar boven in mijn muziek. Toen wist ik wat ik wilde, toen ik een vermoeden kreeg dat ik me aangetrokken voelde tot dit leven.Op de middelbare school had hij contact met andere beginnende muzikanten die hem uitnodigden om te jammen, onder de indruk van zijn talent om uit het geheugen te spelen. Hij kende toen niet veel akkoorden, zei hij, maar hij had het aangeboren vermogen om een lied op de radio te horen, de noten uit te kiezen en ze te repliceren, terwijl een andere Tiener weg sloeg op een garage drumstel en een andere neerlegde baslijnen.”In Queens, playing in garage bands, that’ s when I kind of crossed the line, ” zei hij. “Ik denk niet dat ik ooit gedacht om iets anders te doen. Ik had nooit gedacht dat ik er overheen zou groeien en advocaat zou worden.”
dat is ook, voegde hij eraan toe, toen hij zijn eerste joint rookte.
Ricky Byrd and the art of circling the drain
“Being a kid that felt a little different and off center, that first joint made my brain feel like,’ This is interesting, ‘” zei Byrd. “Nu, de deal is, mijn vader stierf als gevolg van alcoholisme, en zijn grootvader ook. Ik heb zeker het genetische deel ervan. En toen voelde ik me altijd anders en verlegen, dus als je al die dingen samenvoegt, is het de perfecte storm.
” als je 13 bent en acht van je vrienden achter het schoolplein een joint roken, zullen ze niet allemaal een verslaving krijgen. Sommige mensen groeien er uit; sommige mensen bereiken 50 en nog steeds af en toe breken een kom met de wijn. Maar voor mij zat ik opgesloten.”
naarmate de tijd verstreek, vorderde zijn gebruik langzaam, niet in tegenstelling tot dat van zovele anderen die terloops beginnen te gebruiken, zonder te vermoeden dat ze op een dag in een afkickkliniek zullen zitten of in de rij zullen staan voor koffie tijdens een 12-Stappenvergadering. Spelen in rock ‘ N ‘ roll bands uiteindelijk leidde tot een deel van de stad uitgestrekte muziekscene, en als hij een reputatie als een gitarist, zijn verschillende projecten geëvolueerd in omvang en gestalte, uiteindelijk het podium in een aantal van de beroemdste uitgaansgelegenheden van de stad. Bier leidt tot drank; wiet leidt tot pillen die er niet meer zijn, zoals Quaaludes en Tuinals.
” ik deed heel wat van alles tot de late jaren ’70,” zei Byrd. “Nu, het klinische deel ervan, het deel ervan voor mensen die verslaafd zijn, is dat wanneer je het pleziercentrum van je hersenen aanzet tot het verlangen naar meer, maar het is eigenlijk ook een fysieke reactie. Het was geen ongeluk. Het deel van mijn hersenen dat op een bepaalde manier bedraad is, komt veel voor bij mensen met verslavingsproblemen. Dat had ik net, en de deal is, je deed meer ongeacht de gevolgen.
” zelfs als je zes keer op straat viel, als je buiten een club werd beroofd, als je op vreemde plaatsen terechtkwam, deed je nog steeds meer. Er was toen geen wroeging, want ik was nog een tiener en had nog geen verantwoordelijkheden. Het is allemaal leuk en spelletjes met wat bulten en blauwe plekken, maar dan kom je in de 20, en je doet nog steeds alsof je een tiener bent. En nu meng je dingen, combineer je, experimenteer je, en de kans is groot dat dat niet goed zal eindigen.”
Byrd leed destijds onder dezelfde selectieve lezing van suggesties als zoveel verslaafden en alcoholisten. Niet mengen met alcohol? Nee, eens kijken wat er gebeurt. Twee om de zes uur? Wat als ik er elke twee uur zes neem? Gelukkig, zei Byrd, had hij minimale ervaring met heroïne, en het deed geen pijn dat als rocker, die stoffen de vloek waren van zo veel van zijn idolen.”Dat was geen gedachte, toen, maar het was altijd gras, drank en pillen, en toen in de late jaren ’70, werd ik geïntroduceerd aan cocaïne,” zei hij. “Dat was als, ‘Hallo!’Als iemand me vraagt of ik heroïne heb gebruikt, vertel ik ze op het einde, dat ik wat heb gesnoven. Niet veel, en dat was vlak voordat ik clean werd in ’87, en ik had echt geluk, anders had ik dat als een eend in het water genomen.
” But I was not a guy who said no to anything. En toen de cocaïne toesloeg, was het een kwestie van tijd voordat ik de afvoer afliep.”
Blackhearts, big podia and the beginnings of Sobery
als onderdeel van een wereld-touring rock band met gemakkelijke toegang tot elke denkbare drug, Byrd beschouwt die dagen niet bijzonder moeilijk vanwege rock ‘N’ roll. Hij wees er immers op dat hij vrienden heeft in de kledingindustrie en de kookindustrie die in staat waren om alle stoffen in handen te krijgen, en als hij iets over zichzelf heeft geleerd in het werk dat hij heeft gedaan in herstel en als een verslavingsadviseur en recovery coach, is het dat de verslaafde altijd zal volharden. Of ze nu onder bruggen slapen of in penthouse suites, als ze high willen worden, vinden ze wel een manier om dat te doen.”Maybe it was more available, and maybe you got kind of a free pass (in rock ‘N’ roll), because you were supported to be that person,” zei hij. “Het ging met het beeld, maar ik ken genoeg mensen die aan de kant vielen die niets te maken hadden met de entertainment business.”
hij weet ook dit: herstel kan werken voor de meeste iedereen, als ze de wens hebben om te stoppen met gebruiken en de bereidheid om te doen wat nodig is om gestopt te blijven en eerlijk tegen zichzelf te zijn. Het begint allemaal met overgave en om hulp vragen, wees hij erop. Het kost tijd en vastberadenheid, en Byrd riep beide op. En wat hij ontdekte, zei hij, was dat de gemeenschap van gebrokenheid tussen verslaafden en alcoholisten verenigd in het gemeenschappelijke doel van herstel de levenslijn was die hij nodig had om zichzelf terug te trekken in het licht.
” je kunt niet te veel praten over de Betekenis van interactie met andere mensen die klinken en praten en voelen zoals jij,” zei hij. “Wij in herstel spreken dezelfde taal. Een van de problemen is dat we ons uniek en anders voelen, en (dit proces) neemt dat van je schouders als je een kamer binnenloopt, en iemand deelt iets wat je twee weken geleden voelde. Ik moet denken aan die film, ‘My Name is Bill W.’ (de fictieve biografie van Bill Wilson, de medeoprichter van de Anonieme Alcoholisten), toen Dr.Bob (Smith, A. A. ’s andere medeoprichter), gespeeld door James Garner, tegen Bill zegt wanneer Bill hem voor het eerst bezoekt, ‘There’ s no way you could help me.’
“en Bill, gespeeld door James Woods, kijkt naar hem en zegt,’ I ‘ m here so you can help me!’Dat is een van de dingen die me geholpen hebben om door deze pandemie heen te komen: mensen bereiken met minder tijd dan ik en gewoon met hen praten. Gewoon betrokken zijn en dit het herstelproces niet laten stoppen. Gewoon het volgende juiste doen en de boodschap verspreiden.”
Ricky Byrd: Reborn as the ‘Recovery Troubadour’
toen Byrd in 1991 de Blackhearts verliet, tekende hij een contract met Sony, en zijn diensten als gitarist werden al snel door zowel Daltrey Als Hunter afgeluisterd. In 2018 ging hij terug naar school en werd gecertificeerd als begeleider in opleiding, evenals een recovery coach, en vorig jaar werkte hij parttime in een behandelingsfaciliteit, iets wat hij hoopt te hervatten wanneer de pandemie verzacht. Misschien is zijn grootste prestatie is het overbruggen van de kloof tussen zijn muziek en zijn herstel, die meer dan een decennium geleden begon, toen hij werd gevraagd om op te treden op een recovery evenement in Florida, zei hij.”I had no recovery songs as of yet, but my good friend Richie Supa (a long-time collaborator of Aerosmith who ’s now included in the Recovery Unplugged program) said,’ Come down and do this event, ‘” Byrd said. “Ik zei ja, en hij vertelde me dat we gewoon wat blues zouden spelen, het zou buiten zijn in Fort Lauderdale, en dat we wat plezier zouden hebben.”But then I had people coming over to me saying,’ I grow up on your music; it ’s so cool you’ re in recovery! Of ze begonnen me hun verhaal te vertellen of iemand uit het verhaal van hun familie, en ik dacht, ‘ik vind dit wel leuk. Dit is cool.”
niet lang daarna leidde een andere recovery event tot een soortgelijke reactie, en Byrd ging zitten om een recovery song te schrijven met Supa. Broken Is a Place zou het laatste nummer worden op zijn album Clean Getaway uit 2017.”De reactie was opwindend, zei hij, met fans van over de hele wereld messaging hem om hem te vertellen hoeveel ze geïdentificeerd met de teksten.
“toen dacht ik:’ Huh. Dat is interessant! Misschien kan ik mijn liefde voor muziek en mijn liefde voor herstel combineren,'” zei hij. “Het Laatste stempel van goedkeuring was toen ik een evenement deed in D. C. voor een andere organisatie, en ik herinner me dat ik naar beneden kwam voor soundcheck in de lift van het hotel, en in de lobby, waren er zeker een paar honderd mensen voor de evenementen, en ze droegen allemaal T-shirts met foto ‘ s van mensen die ze allemaal aan verslaving verloren hadden op hun shirts. Ze vertelden me al deze verhalen, en toen dacht ik, ‘ ja, ik moet hier iets doen.””
hoe meer geïnvesteerd hij werd, hoe meer recovery-gerelateerde liedjes hij schreef, totdat hij uiteindelijk, met een half dozijn, contact opnam met een behandelingsfaciliteit in Florida met een filiaal in New Jersey. Hij spitballing, zei hij, maar hij wilde muziek spelen om mensen pijn te doen. Byrd vond de muze die hij nodig had om “Clean Getaway” over de finish te duwen, vier jaar nadat hij het album “Lifer” uitbracht.”
gedurende een jaar deed ik vier groepen per week, en de klanten kwamen daarna naar me toe, en ik zag op hun gezichten de tranen en het lachen,” zei hij. “Niet alle nummers zijn verschrikkelijk, want je moet een gevoel voor humor hebben over de domme dingen die we doen als we high zijn, maar ze zouden komen en zeggen: ‘Je vertelde mijn verhaal. Ik wilde vertrekken( behandeling), maar door het tweede nummer wilde ik blijven.’
“en toen begonnen ze te vragen,’ Waar krijgen we deze muziek? En ik wist het niet! Ik stelde een tijdje uit, maar toen kwam ik tot de conclusie dat ik een plaat moest maken.”
behouden wat hij heeft door het weg te geven
ondanks lovende recensies, allemaal in overeenstemming dat het onderwerp varieerde van visceraal tot grappig tot hoopvol zonder elke naderende sappige of prekerige, Byrd liep in wat veel artiesten in recovery, die voelen gepassioneerd over de combinatie van hun nuchterheid met hun rock ‘N’ roll, doen: moeite om het gespeeld te krijgen. Onverschrokken, hij verspreidde het record aan klinische directeuren bij behandelcentra in de omgeving van New York, en hij bleef zijn rol als een “herstel troubadour” omarmen — een man met iets te zeggen, maar een hel van een voertuig om het te zeggen, dankzij een rokende zes-snarige in zijn handen.
hij is bij verschillende gelegenheden teruggekeerd naar de Rock And Roll Hall of Fame om te dienen als een recovery ambassadeur met zijn collega ‘s, het uitvoeren van zijn recovery-gebaseerde liedjes en het verspreiden van de boodschap aan iedereen die wil (of moet) om het te horen, en toen het tijd was om een andere plaat te maken, Byrd kon alleen grijnzen toen dat vertrouwde thema van recovery’ s redemption threaded de 12 tracks op “Sobering Times.”Hij maakte de plaat met een who’ s who van zijn collega ‘ s, waaronder toetsenist Jeff Kazee van Southside Johnny en The Asbury Jukes, Wings/Ian Hunter/Joe Cocker sideman Steve Holley op de meeste van de stick werk,” Saturday Night Live “vocalist Christine Ohlman op back-up vocalen en Willie Nile op de full-throttle thrill ride original” Recover me.”
er is zelfs een cover van de oude Merle Haggard klassieker “The Bottle Let Me Down,” reborn as a barrelhouse rocker that keeps its essential truth: De fles heeft Byrd zeker teleurgesteld, maar degene die dat nooit heeft is het herstel waar hij het allemaal aan toeschrijft.
” mijn herstel gaat over het doen van de deal,” Byrd zei. “Vandaag zal ik het doen, en morgen zal ik opstaan en die beslissing opnieuw nemen. Ik ben niet anoniem met mijn herstel; ik ben anoniem met de methoden van mijn herstel, maar ik ga op mijn sociale media de hele tijd, en als iemand worstelt, ik vertel ze om privé bericht me, (zodat we) hebben een praatje. En dan doe ik de gebruikelijke dingen door middel van 12 stappen herstel dingen, die altijd neer komt op het helpen van mensen. Daar gaat het voor mij allemaal om.”
Geef een antwoord