Renée Green: Pacing

als kunstenaar van de instelling (gebouw) in 2016-18 heeft Renée Green het project Pacing bedacht. In de loop van twee jaar zal Green zich bezighouden met en terugkeren naar een voortdurende reeks vragen en vormen van relatie.Percepties van tijd, ruimte, plaats, wat wel en niet kan worden getraceerd door onze lichamen en acties, zijn aspecten van Green ‘ s werk door de tijd heen geweest; deze omvatten haar betrokkenheid bij ruimtelijke relaties en verbeelding van de mens, poëzie, taal, cinema, geluid, kleur, vormen, zintuigen, beweging, materie, materiële omstandigheden, dromen en geheugen: wat overblijft en wordt beïnvloed door de mens, gemaakt dingen en plaatsen, evenals wat kan worden gevonden Als vormen op aarde, ondanks of in relatie tot wat kan worden toegeschreven aan menselijke handelingen.
in Pacing zal Green de relaties bekijken die zijn aangewakkerd door de combinatie met deze specifieke locatie, terwijl ze die tegenkomt, waardoor tijdens de uitgenodigde periode van betrokkenheid een verscheidenheid aan trajecten kan ontstaan uit talloze punten van materiaal, verbeelding en speculatie.Renée Green is een kunstenares,schrijfster en filmmaker die bekend staat om haar zeer gelaagde en formeel complexe multimedia-installaties waarin ideeën, perceptie en ervaring vanuit talloze perspectieven worden onderzocht. Via films, essays en geschriften, installaties, digitale media, architectuur, klankgerelateerde werken, filmseries en evenementen onderzoekt haar werk circuits van relatie en uitwisseling in de loop van de tijd, de gaten en verschuivingen in wat er in publieke en private herinneringen blijft bestaan en wat er is bedacht en uitgevonden.Green ‘S tentoonstellingen, video’ s en films zijn over de hele wereld te zien in musea en kunstinstellingen, waaronder het MAK Center for Art + Architecture in het Schindler House, West Hollywood. ; het Museum van Moderne Kunst, het Whitney Museum of American Art en het New Museum, New York; Musée cantonal des Beaux Arts in Lausanne; Yerba Buena Center for the Arts in San Francisco; het National Maritime Museum, Greenwich; Jeu de Paume, Parijs; Portikus, Frankfurt; Centro Cultural de Bélem, en Lumiar Cité, Lissabon; Fundació Antoni Tàpies in Barcelona; Contemporary Arts Center, Cincinnati; wiener Secession; Stichting de Appel, Amsterdam; Museum of Contemporary Art, Los Angeles, Museum Ludwig, Keulen, het MACBA, Barcelona, Centre Georges Pompidou, Parijs; Institute of Contemporary Art, London; Museum of Contemporary Art, Chicago; UCLA Hammer Museum, Los Angeles; International Center of Photography, New York & Louisiana Museum of Art, Copenhagen. Haar werk was ook aanwezig op de biënnales Whitney, Venetië, Johannesburg, Kwangju, Berlijn, Sevilla & Istanbul, evenals in Documenta 11 en Manifesta 7.

haar meest recente boeken omvatten andere vliegtuigen van daar: Selected Writings (2014, Duke University Press, Durham), Endless Dreams and Time-Based Streams (2010, Yerba Buena Center for the Arts, San Francisco), en continuing Becomings (2009, Musée cantonal des Beaux-Arts, Lausanne). Ze is ook redacteur van de collection of essays Negotiations in the Contact Zone (2003, Assírio & Alvim, Lissabon) en Professor aan het mit-programma in Art, Culture and Technology, School of Architecture & Planning.

Institution (Building)

Pacing door Renée Green maakt deel uit van het Ccva initiative Institution (Building), een tweejaarlijkse uitnodiging aan kunstenaars om de institutionele gedragingen en praktijken van het Carpenter Center en de Harvard University te bestuderen. Bij herhaalde bezoeken in de loop van twee jaar aan de universiteit, kunstenaars betrekken door middel van een uitgebreide vorm van tentoonstelling met verschillende facetten die verband houden met het archief, de architectuur en de geschiedenis van het Carpenter Center. Hun werk manifesteert zich in alles, van tentoonstellingen, evenementen en installaties tot interventies, rondleidingen en publicaties, die vorm krijgen en veranderen tijdens de residentie.