Robert Augustus “Bob” Toombs Jr.

Amerikaans congreslid en Senator, Amerikaanse brigadegeneraal in de Burgeroorlog. Een bekende advocaat van zijn tijd, diende hij in zowel het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden en Senaat, dan na het volgen van Georgia uit de Unie was een Confederate kabinet secretaris, Congreslid, en generaal. Opgegroeid in het noordoosten van Georgia, hij was academisch gevorderd genoeg om te worden toegelaten tot Franklin College van de Universiteit van Georgia op 14, hoewel hij zou worden geschorst over wat mogelijk de eerste van de alcohol gerelateerde incidenten die waren om zijn leven te Marmeren. (Inderdaad, het was te zeggen van hem: “dom, hij zou zijn ontvallen. Nuchter, zou hij een staatsman geweest zijn voor-de-eeuwen. Helaas was hij geen van beide”). Toombs overgebracht naar Union College van Schnectady, New York waar hij afstudeerde in 1828, vervolgens na studie aan de Universiteit van Virginia Law School werd toegelaten tot de balie in 1830. Ondanks zijn enigszins ontmoedigende manier leidde een succesvolle juridische praktijk hem in de politiek en zijn eerste verkiezing voor de Georgia State Legislature in 1837; benoemd tot Whig in het Amerikaanse Congres in 1844, hij verzette zich tegen de annexatie van Texas en de Mexicaanse Oorlog, hoewel hij bereid was om troepen te sturen om de invasie van Amerikaanse landen af te weren. Hoewel Toombs het recht van zijn mede-slavenhouders steunde om hun ‘eigenaardig bezit’ naar de westelijke gebieden te brengen en zich verzette tegen het Wilmont-voorbehoud van 1846, en hoewel hij geloofde dat afscheiding in theorie toelaatbaar was, vonden hij en de andere Zuidelijke Unionisten dat afscheiding niet de juiste remedie was voor de conflicten van die tijd. Hij steunde Henry Clay ‘ s compromis van 1850 en het bijbehorende Georgia Platform van hetzelfde jaar en na zijn toetreding tot de Amerikaanse Senaat als Democraat in 1853 behield hij dezelfde politieke posities als voorheen. Toombs was voorstander van de Kansas-Nebraska Act van 1854 en de Lecompton Constitution van 1857 en moest geleidelijk zijn pro-Zuidelijke posities verharden naarmate de tijd vorderde; na de presidentsverkiezing van 1860 waarin hij John C. Breckinridge steunde, nam hij op 4 februari 1861 ontslag van zijn Senaatszetel en keerde terug naar huis om campagne te voeren voor afscheiding. Toen het voorlopige Confederale Congres in Montgomery bijeenkwam om een nieuwe regering te vormen, wilde Toombs President worden, en hoewel niemand zijn intelligentie in twijfel trok, waren er steeds meer twijfels over zijn betrouwbaarheid. Een verhaal blijft bestaan dat hij inderdaad tot President zou worden benoemd, maar toen een delegatie de baan aanbood, vonden ze hem dronken en teruggetrokken. Hij werd minister van Buitenlandse Zaken en werd al snel een doorn in het oog van President Davis, hoewel hij alleen moest staan in zijn verzet tegen de beschieting van Fort Sumter, met de gedachte dat een dergelijke actie de South friends en steun zou kosten. Na een paar maanden van steeds moeilijker zijn ontslag uit het kabinet en een aanvraag voor een commissie in het zuidelijke leger. Benoemd tot brigadegeneraal op 19 juli 1861 vocht hij met het Army of Northern Virginia tot hij op 17 September 1862 een handwond kreeg bij de verdediging van Burnside ‘ s Bridge bij Sharpsburg. Niet in staat om zijn tweede ster te krijgen nam hij op 3 maart 1863 ontslag en diende onder generaal Gustavus Woodson Smith in de Georgia Militia tot hij naar huis terugkeerde. Aan het einde van het conflict vluchtte hij naar Havana en vandaar naar Londen en Parijs alvorens in 1867 terug te keren naar Amerika via Canada. Toombs weigerde om gratie te vragen en kreeg dus nooit zijn staatsburgerschap terug, hoewel hij een lucratieve rechtspraktijk hervatte en een belangrijke architect van de Georgische Grondwet van 1877 zou worden. Hij stierf na een periode van gestage achteruitgang van de gezondheid.

Amerikaans congreslid en Senator, brigadegeneraal van de Confederale Burgeroorlog. Een bekende advocaat van zijn tijd, diende hij in zowel het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden en Senaat, dan na het volgen van Georgia uit de Unie was een Confederate kabinet secretaris, Congreslid, en generaal. Opgegroeid in het noordoosten van Georgia, hij was academisch gevorderd genoeg om te worden toegelaten tot Franklin College van de Universiteit van Georgia op 14, hoewel hij zou worden geschorst over wat mogelijk de eerste van de alcohol gerelateerde incidenten die waren om zijn leven te Marmeren. (Inderdaad, het was te zeggen van hem: “dom, hij zou zijn ontvallen. Nuchter, zou hij een staatsman geweest zijn voor-de-eeuwen. Helaas was hij geen van beide”). Toombs overgebracht naar Union College van Schnectady, New York waar hij afstudeerde in 1828, vervolgens na studie aan de Universiteit van Virginia Law School werd toegelaten tot de balie in 1830. Ondanks zijn enigszins ontmoedigende manier leidde een succesvolle juridische praktijk hem in de politiek en zijn eerste verkiezing voor de Georgia State Legislature in 1837; benoemd tot Whig in het Amerikaanse Congres in 1844, hij verzette zich tegen de annexatie van Texas en de Mexicaanse Oorlog, hoewel hij bereid was om troepen te sturen om de invasie van Amerikaanse landen af te weren. Hoewel Toombs het recht van zijn mede-slavenhouders steunde om hun ‘eigenaardig bezit’ naar de westelijke gebieden te brengen en zich verzette tegen het Wilmont-voorbehoud van 1846, en hoewel hij geloofde dat afscheiding in theorie toelaatbaar was, vonden hij en de andere Zuidelijke Unionisten dat afscheiding niet de juiste remedie was voor de conflicten van die tijd. Hij steunde Henry Clay ‘ s compromis van 1850 en het bijbehorende Georgia Platform van hetzelfde jaar en na zijn toetreding tot de Amerikaanse Senaat als Democraat in 1853 behield hij dezelfde politieke posities als voorheen. Toombs was voorstander van de Kansas-Nebraska Act van 1854 en de Lecompton Constitution van 1857 en moest geleidelijk zijn pro-Zuidelijke posities verharden naarmate de tijd vorderde; na de presidentsverkiezing van 1860 waarin hij John C. Breckinridge steunde, nam hij op 4 februari 1861 ontslag van zijn Senaatszetel en keerde terug naar huis om campagne te voeren voor afscheiding. Toen het voorlopige Confederale Congres in Montgomery bijeenkwam om een nieuwe regering te vormen, wilde Toombs President worden, en hoewel niemand zijn intelligentie in twijfel trok, waren er steeds meer twijfels over zijn betrouwbaarheid. Een verhaal blijft bestaan dat hij inderdaad tot President zou worden benoemd, maar toen een delegatie de baan aanbood, vonden ze hem dronken en teruggetrokken. Hij werd minister van Buitenlandse Zaken en werd al snel een doorn in het oog van President Davis, hoewel hij alleen moest staan in zijn verzet tegen de beschieting van Fort Sumter, met de gedachte dat een dergelijke actie de South friends en steun zou kosten. Na een paar maanden van steeds moeilijker zijn ontslag uit het kabinet en een aanvraag voor een commissie in het zuidelijke leger. Benoemd tot brigadegeneraal op 19 juli 1861 vocht hij met het Army of Northern Virginia tot hij op 17 September 1862 een handwond kreeg bij de verdediging van Burnside ‘ s Bridge bij Sharpsburg. Niet in staat om zijn tweede ster te krijgen nam hij op 3 maart 1863 ontslag en diende onder generaal Gustavus Woodson Smith in de Georgia Militia tot hij naar huis terugkeerde. Aan het einde van het conflict vluchtte hij naar Havana en vandaar naar Londen en Parijs alvorens in 1867 terug te keren naar Amerika via Canada. Toombs weigerde om gratie te vragen en kreeg dus nooit zijn staatsburgerschap terug, hoewel hij een lucratieve rechtspraktijk hervatte en een belangrijke architect van de Georgische Grondwet van 1877 zou worden. Hij stierf na een periode van gestage achteruitgang van de gezondheid.

Bio by: Bob Hufford