Sir Robert Laird Borden

Sir Robert Laird Borden (1854-1937) was een Canadees politiek leider en premier die zijn land door de Eerste Wereldoorlog leidde en, door scherpzinnige onderhandelingen, een gelijke status voor Canada bereikte met Engeland binnen het Gemenebest.Robert Borden werd geboren in Grand Pré, Nova Scotia op 26 juni 1854 als afstammeling van prerevolutionaire Amerikaanse emigranten. Hij werd opgeleid aan het Acacia Villa Seminary in Horton, Nova Scotia, en als jeugd gaf hij les aan het Glenwood Institute in Matawan, N. J. In 1874 keerde hij terug naar zijn geboorteland en begon zijn studie rechten en werd in 1878 tot de balie geroepen. Borden oefende eerst in Halifax, daarna in Kentville en daarna weer in Halifax, waar hij in 1889 hoofd werd van zijn eigen advocatenkantoor. Hij leek op weg naar een succesvolle carrière als advocaat totdat hij geïnteresseerd raakte in de politiek.In 1896 werd Borden verkozen tot lid van het Lagerhuis als conservatief lid van Halifax. De partij begon een periode van 15 jaar in de oppositie, en binnen een paar jaar maakte Borden een respectabele reputatie voor zichzelf in het Parlement. De partijleider, Sir Charles Tupper, was een doughty vechter, maar Oud en enigszins in diskrediet gebracht in bepaalde wijken, en na zijn nederlaag in de algemene verkiezingen van 1900 was er een algemeen gevoel dat zijn carrière voorbij was. Borden had zeker niet gedacht dat hij Tupper ‘ s opvolger zou worden, en het was met grote verbazing dat hij zag dat de partij caucus zich tot Hem wendde. Zijn eerste reactie op het aanbod was negatief, maar hij stemde er uiteindelijk mee in om de post voor een jaar te accepteren. Het jaar liep uiteen in twee en drie jaar, en Borden werd al snel permanent leider van de Conservatieve Partij.De ambtstermijn van Borden was niet gemakkelijk en ook niet onmiddellijk succesvol. In 1904 en 1908 werden de Conservatieven verslagen door Sir Wilfrid Laurier en de Liberalen, en Borden had weinig invloed in het land. De kwestie die Borden uiteindelijk aan de macht bracht was die van wederkerigheid met de Verenigde Staten. De regering Laurier had in 1911 een verdrag met de Verenigde Staten gesloten, een wet die Canadese ondernemers en fabrikanten bang maakte, die zo lang achter het hoge tarief van het nationale beleid waren gebleven. Borden had zijn probleem gevonden, en daarmee trok hij enorme steun van de “belangen”, oogstte duizenden ontevreden liberale kiezers, en won een duidelijke overwinning in de algemene verkiezingen van 1911.

regeringsleider

de regering van Borden was niet bijzonder sterk. Zijn vertegenwoordiging in Quebec was zwak, en de financiële zaken van veel van de Engels-Canadese ministers waren niet ethisch. Borden zelf was onberispelijk, maar blijkbaar ontbrak het hem aan de meedogenloosheid die nodig was om een eersteklas premier te worden. Toch begon de wetgeving inzake spoorwegen en de hervorming van het ambtenarenapparaat in de wetboeken te verschijnen, en de militie werd gereorganiseerd en efficiënter gemaakt. Zelfs de economische neergang die begon in 1911 was niet genoeg om het enthousiasme in Canada volledig te temperen.Crisis in de Eerste Wereldoorlog het uitbreken van de oorlog in 1914 veranderde ook de stemming niet. Borden ‘ s regering bood onmiddellijk een contingent aan, mobiliseerde het met indrukwekkende snelheid en verscheepte het naar Engeland in het grootste konvooi ooit om de Atlantische Oceaan over te steken tot die tijd. Niemand verwachtte een lange oorlog, maar tegen de tijd dat de eerste meldingen van slachtoffers vanuit Frankrijk in het voorjaar van 1915 naar Ottawa begonnen te stromen, konden weinigen hebben getwijfeld dat de strijd moeilijk zou zijn. Borden ‘ s taak was formidabel. Hij moest de regering organiseren voor oorlog, een taak die nooit echt werd volbracht. Hij moest ervoor zorgen dat de industrie werd afgestemd op een maximale productie, een taak die goed werd uitgevoerd. Hij moest vooral het Canadese volk, zowel het Franse als het Engelse, aanwakkeren.

deze taak werd niet uitgevoerd; in feite vond het omgekeerde plaats in Quebec. Borden begreep de Canadezen niet, en hij stond toe dat de rekrutering in die provincie mislukte. Weinig Frans-Canadese officieren kregen belangrijke commando ‘ s, Het Patronaat was ongebreideld en etnische vooroordelen overvielen het land. De hele crisis kwam tot een hoogtepunt in 1917 toen Borden besloot dat dienstplicht nodig was om de Canadese troepen aan het front te versterken. Quebec was tegen dienstplicht, en nadat Borden ‘ s pogingen om zich te verenigen met Laurier in een coalitie mislukte, besloot hij tot een coalitie zonder Quebec. In oktober 1917 had hij zijn Vakbondsregering en zijn dienstplichtwet, en in December 1917, na een schaamteloos racistische campagne van zijn partij, kreeg hij een hernieuwd mandaat. Canada was slecht verdeeld, en de ironie van de situatie was dat dienstplichtigen het front niet in voldoende aantallen bereikten om grote impact te hebben voor het einde van de oorlog.

relaties met Groot-Brittannië

Borden behaalde meer succes in zijn relaties met de Britten. Hij was ontzet om te ontdekken dat Canada werd behandeld als een backwater kolonie, ondanks de enorme oorlogsinspanning van het land. Na harde onderhandelingen wrong hij erkenning van de Britten dat Canada in status gelijk was aan het moederland. Hij won ook een stem in de concilies of empire, vertegenwoordiging op de Vredesconferentie en aparte vertegenwoordiging in de Volkenbond voor de Dominion. Dit waren geen gemene prestaties.Tegen het einde van de oorlog was Borden uitgeput door zijn werk, en al snel begon hij zijn vrijlating te zoeken. In 1920 gaf hij de mantel van Premier door aan Arthur Meighen en ging naar wat hij hoopte dat een rustige pensionering zou zijn. Maar het volgende jaar werd hij teruggeroepen als Canadese afgevaardigde op de Washington Conference van 1921-1922, en in 1930 was hij Canada ‘ s vertegenwoordiger bij de Volkenbond. Ondertussen schreef hij over constitutionele vraagstukken en diende hij als directeur van tal van particuliere bedrijven. Sir Robert Borden— hij was geridderd in juni 1914-stierf in Ottawa op 10 juni 1937.

verdere informatie

een bron voor informatie over Borden is Henry Borden, ed., Robert Laird Borden: His Memoirs (2 delen., 1938). Roger Graham, Arthur Meighen (3 vols., 1960-1966), geeft ook informatie over Borden.