kto jest właścicielem Rockalla? Historia sporu Atlantyckiego między Irlandią a Wielką Brytanią

źródło: Flickr

GIBRALTAR i jego tytułowa Skała stały się ostatnio mało prawdopodobnym frontem w to, co prawdopodobnie będzie burzliwą bitwą o Brexit.

wzmianka UE o brytyjskim terytorium zamorskim w karcie Brexitu wywołała furorę brytyjskich polityków, która doprowadziła do rozmów o wojnie z Hiszpanią na pierwszych stronach gazet.

podczas gdy taka rozmowa jest rażąco absurdalna, pokazuje ona, w jaki sposób Brexit rozerwał zbiór przepisów dotyczących suwerenności narodowej w niektórych spornych obszarach.

Irlandzka granica to jeden wybitny obszar, ale inny to Rockall, kolejna skała z barwną historią roszczeń i roszczeń wzajemnych z udziałem Wielkiej Brytanii.

chociaż długotrwały spór wydaje się uspokajać w ostatnich latach, istnieją obawy, że wyjście Wielkiej Brytanii ze wspólnej polityki rybołówstwa może wywołać nowy spór w sprawie praw połowowych.

Fianna Fail TD Éamon Ó Cuiv ostrzegł na przykład, że Wielka Brytania może „podciągnąć most zwodzony” i powstrzymać irlandzkich rybaków łowiących ryby w pobliżu Rockall.

ale o co chodzi z legendarnym Atlantyckim wychodkiem?

gdzie to jest?

źródło: Wikimedia Commons

Rockall znajduje się w odległej części północnego Atlantyku i jest około 160 mil morskich na zachód od szkockich Wysp St.Kilda i 230 mil morskich na północny zachód od Donegal.

niezamieszkana skała ma 25m szerokości i 17m wysokości i jest w rzeczywistości pozostałością wygasłego wulkanu.

mała wysepka była źródłem sporu własnościowego z udziałem Wielkiej Brytanii, Irlandii, Danii i Islandii. Płaskowyż, na którym leży, spowodował od dziesięcioleci napięcie.

spór dotyczy nie tyle własności skały, co potencjału złóż ropy i gazu w otaczającym dnie morskim.

czy wiemy kto jest właścicielem?

źródło: Flickr

Irlandzki folklor od dawna mówi o Rockallu, z jednym mitem opisującym, jak został on zabrany z Irlandii przez Fionna Maccumhailla.

w rzeczywistości spór został zaostrzony w 1955 roku, kiedy dwóch brytyjskich Royal Marines wylądowało na Rockall i podniosło brytyjską flagę, próbując ją aneksować. Oni również cementowali tablicę z boku skały.

rozkaz lądowania na Rockall został podpisany przez królową Elżbietę II, ale wysiłki Wielkiej Brytanii przy tej okazji nie powiodły się, ponieważ inne narody kontynuowały swoje roszczenia.

wszystkie konferencje w Dublinie, Londynie, Kopenhadze i Reykjaviku miały na celu zakończenie sporu, Ale nie powiodły się.

spór był u szczytu w latach 60.i 70., kiedy stał się kwestią prawną i polityczną zarówno w Irlandii, jak i WIELKIEJ BRYTANII.

Twierdził, że Rockall jest częścią Szkocji, a konkretnie częścią Inverness.

Irlandia nie uznała brytyjskiego roszczenia, które brzmiało:

od dnia uchwalenia niniejszego aktu Wyspa Rockall (której posiadanie zostało formalnie przejęte w imieniu Jej Królewskiej Mości w dniu 18 września 1955 r.na podstawie Królewskiego nakazu z dnia 14 września 1955 r. skierowanego do kapitana statku Jej Królewskiej Mości Vidal) zostaje włączona do tej części Zjednoczonego Królestwa znanej jako Szkocja I wchodzi w skład okręgu Harris w hrabstwie Inverness, a prawo Szkocji stosuje się odpowiednio.

źródło: Wikimedia

pomimo nieuznania suwerenności Wielkiej Brytanii nad Rockall, Irlandia również nie dążyła do aneksji Wyspy.

stanowisko kolejnych rządów Irlandii przedstawił Minister Spraw Zagranicznych Charlie Flanagan w debacie Dail w zeszłym roku.

„podczas gdy Irlandia nie uznała brytyjskiej suwerenności nad Rockall, nigdy nie próbowała ubiegać się o suwerenność dla siebie”, Flanagan powiedział Donegal TD Thomas Pringle.

konsekwentne stanowisko kolejnych rządów irlandzkich było takie, że Rockall i podobne skały i skerries nie mają znaczenia dla ustanowienia prawnych roszczeń do praw do minerałów w sąsiednim dnie morskim lub do praw połowowych na otaczających morzach.

zasadniczo głównym problemem Irlandii było zapewnienie, aby własność Rockall nie przekładała się na prawa do pobliskich zasobów.

w tym sensie konwencja ONZ o prawie morza z 1982 roku pomogła Irlandii.

: „Skały, które nie są w stanie utrzymać własnego zamieszkania lub życia gospodarczego, nie mają wyłącznej strefy ekonomicznej ani szelfu kontynentalnego.”

w każdym razie Irlandia i Wielka Brytania uzgodniły w 1988 r.rozgraniczenie obszarów szelfu kontynentalnego między tymi dwoma krajami, rozciągających się do 500 mil morskich od ich odpowiednich linii brzegowych.

Rockall leży poza strefą zastrzeżoną przez Irlandię.

więc to koniec, prawda?

Nie, Nie jest. Mimo że Irlandia i Wielka Brytania doszły do Porozumienia w sprawie granic szelfu kontynentalnego, Islandia i dania nie zaakceptowały tego porozumienia.

oznacza to, że cztery narody miały złożyć swoje roszczenia do Komisji ONZ w sprawie granic szelfu kontynentalnego. Irlandia, Wielka Brytania i dania uczyniły to, ale Islandia tego nie zrobiła.

ONZ nie może rozpatrzyć sprawy, dopóki Islandia nie przedstawi swojego stanowiska.

poza tym jest jeszcze jeden problem, który może potencjalnie skomplikować sprawy.

ponieważ zasady ONZ wyraźnie odnoszą się do „skał, które nie mogą utrzymać ludzkiego mieszkania”, próbowano udowodnić, że Rockall jest w rzeczywistości wyspą i nie należy do tej kategorii.

w 1985 roku były brytyjski żołnierz SAS, Tom McClean, spędził 40 dni na Rockall, próbując uznać ją za wyspę i uczynić z niej Terytorium Brytyjskie.

inni pobili ten rekord. Aktywiści Greenpeace protestujący przeciwko eksploracji spędzili 42 dni na Rockall w 1997 roku, a trzy lata temu w 2014 roku brytyjski odkrywca Nick Hancock zajął Rockall przez 45 dni.

na razie jednak status Rockall pozostaje taki, że brytyjskie roszczenia znajdują się na części jego terytorium. Chociaż Irlandia nie akceptuje tego twierdzenia, nie twierdzi również, że Rockall jest Irlandczykiem.

Nie, żeby Wolfe się zgodził.

Czytaj: Irlandzki Korpus lotniczy doskonale uchwycił piękno wysp Skellig >

wesprzyj nas teraz

o autorze

Rónán Duffy

@ronanduffy_ [email protected]