Silas Weir Mitchell and the „rest cure” | Journal of Neurology, Neurosurgery & Psychiatry

• notatka historyczna
• rest cure
• histeria

Weir Mitchell1 (1829-1914), amerykański neurolog, znany ze swoich prac na temat causalgii, był również zainteresowany histerią. Po raz pierwszy zetknął się z nim podczas wojny secesyjnej.

w praktyce cywilnej w obliczu pacjentów z nerwicą i histerią opracował swoje „lekarstwo na odpoczynek”. Opierał się na elementach moralnych i fizycznych opisanych w książce tłuszcz i krew2; tytuł odzwierciedlał jego doświadczenie, że kobiety z histerią były często szczupłe i anemiczne. Oprócz odpoczynku nalegał na usunięcie pacjenta z otoczenia, prosząc go o napisanie historii życia i korzystanie z ćwiczeń, stymulacji elektrycznej i pożywnej diety. W jego rękach kuracja odpoczynkowa okazała się sukcesem, być może dzięki ogromnemu poważaniu i wierze pacjentów w niego. Ale Weir Mitchell był na tyle mądry, aby przewidywać, a tym samym zapobiegać temu, co teraz nazywamy zachowaniem chorobowym:

„…leżeć pół dnia i trochę szyć, i trochę czytać, i być interesującym i wzbudzać współczucie, jest bardzo dobrze, ale kiedy są zaproszeni, aby pozostać w łóżku przez miesiąc, a nie czytać, pisać ani szyć, i mieć jedną pielęgniarkę—która nie jest krewną—wtedy odpoczynek staje się dla niektórych kobiet raczej gorzkim lekarstwem i są na tyle zadowoleni, że przyjmują rozkaz wstawania i chodzenia, gdy lekarz wydaje mandat, który stał się mile widziany i chętnie poszukiwany.”1

uczęszczając do chorej na śmierć damy, zwolnił swoich asystentów z pokoju, a wkrótce sam odszedł. Zapytany o jej szanse na przeżycie zauważył:

” tak, wybiegnie z drzwi za dwie minuty; podpaliłem jej pościel. Przypadek histerii.”

jego przepowiednia na szczęście okazała się poprawna.

” namawiałem, skarciłem, dokuczałem, przekupiłem i oduczyłem się drogą do zdrowia, ale to właśnie oznacza leczenie histerii.”

Weir Mitchell napisał kilka klasycznych książek i papierów.3,4 wymyślił termin causalgia dla bólu nieustępliwego wynikającego z uszkodzenia nerwu. W refleksyjnym paraliżu opisał nagłe osłabienie kończyn po stronie przeciwnej do urazu przedmózgowia, przewidując tym samym lateralizację funkcji motorycznych przez Fritscha i Hitziga o pięć lat.

badał pląsawicę poporodową, erytromelalgię (chorobę Weira Mitchella) i wywnioskował, że móżdżek wzmacnia i wzmacnia ruch.