Spartakus edukacyjny

29 czerwca 1934. Hitler wraz ze sztabem Schutzu (SS) przybył do Wiesse, gdzie osobiście aresztował Ernsta Roehma. W ciągu następnych 24 godzin aresztowano 200 innych wyższych oficerów SA w drodze do Wiesse. Wielu z nich zostało zastrzelonych, gdy tylko zostali schwytani, ale Hitler zdecydował się ułaskawić Roehma z powodu jego wcześniejszych usług dla ruchu. Jednak po dużej presji ze strony Hermanna Goeringa i Heinricha Himmlera Hitler zgodził się na śmierć Roehma. Początkowo Hitler nalegał, aby Roehm mógł popełnić samobójstwo, ale gdy odmówił, został zabity przez dwóch esesmanów.

czystka SA była utrzymywana w tajemnicy, dopóki nie została ogłoszona przez Hitlera 13 lipca. To właśnie podczas tej przemowy Hitler nadał czystce swoją nazwę: noc długich noży (fraza z popularnej pieśni nazistowskiej). Hitler twierdził, że 61 zostało straconych, 13 zostało rozstrzelanych, a trzy popełniły samobójstwo. Inni twierdzą, że podczas czystki zginęło aż 400 osób. W swoim przemówieniu Hitler wyjaśnił, dlaczego nie polegał na sądach, aby poradzić sobie ze spiskowcami: „w tej godzinie byłem odpowiedzialny za los narodu niemieckiego, a tym samym stałem się najwyższym sędzią narodu niemieckiego. Wydałem rozkaz, by zastrzelić przywódców w tej zdradzie.”

w sierpniu 1935 Reichenau został awansowany do stopnia generała porucznika i został mianowany dowódcą Wehrkries VII w Monachium. W następnym roku został mianowany generałem artylerii, a w 1938 Adolf Hitler chciał mianować go naczelnym dowódcą armii. Czołowe postacie armii niemieckiej narzekały, a Gerd von Rundstedt, Franz Halder i Ludwig Beck odmówili służby pod nim. Hitler został zmuszony do zmiany zdania i 4 lutego 1938 roku na jego miejsce powołano generała Heinricha von Brauchitscha. Reichenau zastąpił Brauchitscha na stanowisku głównodowodzącego 4 Korpusu Armijnego.

we wrześniu 1939 Reichenau dowodził 10 armią do inwazji na Polskę. W następnym roku dowodził 6 armią podczas Zachodniej ofensywy w Belgii i Francji. 19 lipca 1940 Hitler awansował go na feldmarszałka.

Reichenau, silny przeciwnik inwazji na Związek Radziecki, brał również udział w Operacji Barbarossa latem 1941 roku. Dowodząc 6 armią jego oddziałom udało się zdobyć Kijów, Biełgorod, Charków i Kursk. Reichenau zachęcał swoich żołnierzy do popełniania okrucieństw przeciwko Żydom na terenach pod jego kontrolą. Pewnego razu powiedział swoim ludziom: „musimy wymierzyć surową, ale sprawiedliwą karę Żydowskim podludziom.”

we wrześniu 1941 Reichenau napisał do Adolfa Hitlera, że powinni rozpocząć rekrutację Ukraińców i białych Rosjan do walki z Armią Czerwoną. Hitler odrzucił ten pomysł i kazał Reichenauowi przestać ingerować w strategię polityczną. W tym samym miesiącu Reichenau ponownie napisał do Hitlera na ten temat Ostrzeżenie przed niebezpieczeństwem wielkiej wojny partyzanckiej w Związku Radzieckim.

w listopadzie 1941 roku Hitler postanowił zastąpić feldmarszałka Heinricha von Brauchitscha na stanowisku Naczelnego Dowódcy Armii. Nazwisko Reichenau zostało zasugerowane, ale Hitler odrzucił pomysł twierdząc, że jest „zbyt polityczny”.

kampania w Związku Radzieckim zakończyła się zimą 1941 roku. Feldmarszałek R, dowódca Grupy Armii Południe, poprosił o pozwolenie na odwrót do rzeki Mius. Gdy Hitler odrzucił ten pomysł, Rundstedt podał się do dymisji. 30 listopada Hitler zastąpił Reichenau na stanowisku Gerda von Rundstedta. Następnego dnia Reichenau nakazał wycofanie się nad rzekę Mius, a następnie wysłał notatkę informującą Hitlera, co zrobił.

starając się utrzymać formę Reichenau jeździł na codzienne Biegi przełajowe. 12 stycznia 1942 przebiegł kilka mil w temperaturach znacznie poniżej minus 20 stopni Fahrenheita. Po powrocie skarżył się na złe samopoczucie i tego samego dnia przeszedł ciężki atak serca. Po pięciu dniach nieprzytomności postanowiono odesłać go do Niemiec. Walter von Reichenau zginął 17 stycznia 1942 roku, gdy samolot przewożący go do Lipska rozbił się.